Sigiriya

Vanuit Kandy pakken we de bus richting het noorden. We brengen een bezoek aan Dambula, waar we de grottempels bezoeken. Dit schijnt de attractie te zijn van het stadje. Tempels zijn we nu wel een beetje klaar mee. Het is sowieso al niet echt ons ding en na Angkor Wat valt alles tegen op dat vlak. De wandeling naar boven is wel heel leuk. Overal komen we groepen met aapjes tegen die met elkaar spelen. Ik kan uren naar die beestjes kijken. Echt briljant! Als we weer beneden komen pakken we de tuk tuk naar Sigiriya, waar we twee nachten verblijven. Sigiriya is echt een en al natuur. Vanuit de hoofdweg slaan we een zandweggetje in. Een zandweggetje vol gaten, kuilen en omgeven door bomen en planten. 200 meter verder komen we aan bij ons verblijf, de Sun Shine Villa. Een grote tuin met een groot landhuis, omgeven door alleen maar jungle. Er zijn vier kamers, allemaal groot en schoon. We worden hartelijk ontvangen door de eigenaar en een wat jongere jongen die hem helpt. Na een heerlijke lunch huren we twee fietsen om de omgeving te verkennen. Sri Lanka lijkt af en toe sprekend op de Lion King. Zeker hier in Sigiriya, door de enorme rotsen!

Daan en Krissie zijn drie weken op vakantie in Sri Lanka. We hebben onze route zo gepland dat we er dezelfde periode ook zijn. Die middag komen we er achter dat zij op dit moment ook in Sigiriya slapen. We spreken met ze af in een restaurant in de hoofdstraat. Wat een geweldig moment om ze na acht weken weer te zien. Als we het restaurant binnenlopen zitten ze er al. Het enthousiasme spat er bij ons alle vier vanaf! Al snel komen we erachter dat ze geen bier hebben. Hier hadden we ons toch echt op verheugd. Twee deuren verderop lopen we naar binnen bij een gezellig restaurantje waar we het verlossende nieuws krijgen dat ze wél bier hebben. Wel moeten we een kwartier wachten omdat ze eerst koud gelegd moeten worden. We proosten met onze vrienden na een lange tijd, een fantastisch moment! Het wordt een heerlijke avond! Als we buiten komen staan er honderden sterren aan de hemel. Ik heb er nog nooit zoveel gezien. Niet normaal! We proppen ons met z'n vieren in een tuk tuk en worden naar onze kamers gebracht, waar we afscheid nemen, voor even....

De volgende ochtend worden we wakker in de Sun Shine Villa. Als ik naar buiten loop schijnt de zon vol op de veranda. Wat is het toch lekker om in die warmte te gaan zitten als je net ontwaakt bent. We krijgen een geweldig en uitgebreid ontbijt. Het is hier zo rustig. Je hoort alleen maar het geluid van de beestjes in het oerwoud waardoor we omgeven zijn. We besluiten dan ook uren te blijven zitten. Niets doen, alleen maar om je heen kijken en genieten van de rust. De jongen die de eigenaar helpt heet Ragiri. Hij komt gezellig bij ons zitten en we maken een praatje. Hij is erg aardig en oprecht geïnteresseerd. Hij laat ons een Sri Lankaans spelletje zien dat we daarna met hem spelen. In de middag worden we opgehaald door een jeep om een nationaal park te bezoeken. De mannen die ons ophalen zijn erg enthousiast en doen hun uiterste best om het ons naar de zin te maken. Dat is iets dat we steeds zien terugkomen hier in Sri Lanka. Mensen willen het goed doen en doen er alles aan om je te pleasen. Het echte toerisme moet hier nog op gang komen. In landen als Thailand en Cambodja zijn ze ook ontzettend vriendelijk, maar er zit meestal iets achter. Hier voelt het oprechter. In het park zien we een aantal olifanten. Er rijden alleen heel veel jeeps waardoor we steeds achteraan staan en niet veel kunnen zien. We verlaten dan ook allebei een beetje teleurgesteld het park. Op de terugweg hebben we meer geluk. Uit het niets staat er langs de weg een enorme kudde olifanten. We zijn er als eerste bij waardoor we ze van dichtbij kunnen bekijken. Wat een geweldige beesten! Zo groot. Zo machtig.
In de avond gaat Ragiri voor ons koken. Het duurt even, maar wat is dat het waard. Pure liefde zet hij op tafel. Voordat we gaan slapen drinken we thee uit Sri Lanka op de veranda, samen met Ragiri en de eigenaar, die Ragy heet. Een vrolijke en relaxte man met veel humor. De Sun Shine Villa viert morgen haar eerste verjaardag. Ragiri is er al vanaf het begin bij. Hij heeft eerst in een ander hotel gewerkt. In die tijd heeft hij Ragy leren kennen. Nu zijn het vrienden en dat kun je merken. Ragiri woont 7 km verderop met zijn vrouw, dochtertje en ouders. Hij werkt 7 dagen in de week van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat. Ragy heeft zelf ook drie kinderen. Hij heeft van zijn vader dit landgoed gekregen. Heel af en toe hebben ze een dagje geen boekingen staan. Dan doen ze vaak leuke dingen met de families! Er hangt hier echt een huiselijk gevoel. Alsof je onderdeel van de familie wordt en dat na nog geen twee dagen....

De volgende ochtend brengt Ragy ons om 7 uur naar een berg die we gaan beklimmen. Er lopen meerdere paden naar boven. "Is dit wel de goede weg?" "Zolang we omhoog gaan is het altijd goed!"
Drie kwartier later bereiken we de top. De 'bergtop' is best wel breed waardoor je er een flink stuk overheen kunt wandelen. Er ligt een klein poesje te slapen. Verder is er helemaal niemand. We gaan er rustig bij zitten om even bij te komen en te genieten van de rust en het fantastische uitzicht zo vroeg in de morgen. Alleen maar natuur en bergen! We komen er achter dat het poesje niet meer in leven is. Het leek alsof hij lag te slapen, omdat hij met de rug naar ons toe lag, maar dit is helaas niet het geval. Er liggen wat bloemen bij. Waarschijnlijk heeft iemand hier dus echt afscheid van het beestje genomen. Aangezien Ragy ons een half uur later zou ophalen besluiten we terug naar beneden te lopen. "Is dit wel de goede weg?" "Zolang we naar beneden lopen is het altijd goed!" Dit keer zat ik er volledig naast. In het begin lijkt het nog op een pad, maar daarna wordt het steeds moeilijker om er een route in te herkennen. "Men, laten we teruggaan!" "Nee joh, we zijn zo beneden. Beetje avontuur kan geen kwaad." Het wordt maar erger en erger. Er komt geen einde aan. Overal struiken, planten en bomen, echt een oerwoud. We moeten ons goed vasthouden omdat het best wel glad is. Lon is er helemaal klaar mee en wilt opnieuw terug naar boven. Helaas is er geen weg terug, we zitten er al te diep in. Op een gegeven moment pak ik een tak vast en word ik keihard in mijn vinger gestoken. Ik kan niet zien wat het is omdat ik net de andere kant op kijk. Ik ben wel eens door een bij of een wesp gestoken, dat is zeker geen pretje, maar dit slaat echt nergens op! Zoveel pijn, het wordt steeds erger. Er zit een rode punt op de plek waar ik gestoken ben. Mijn vinger zwelt helemaal op. Hij wordt hard en begint te kloppen. Niet het beste moment om verdwaald te zijn! Ik probeer een uitweg te vinden, maar het is een groot doolhof. Kletsnat van het zweet, helemaal onder de modder en de spinnenwebben, wat een ramp! De tocht duurt uiteindelijk ruim een uur. We komen uit op een zandpad, helemaal aan de andere kant van de berg. Achteraf blijkt dat we precies de tegenovergestelde richting op zijn gelopen. Ragy staat ondertussen bij de ingang al ruim een half uur op ons te wachten. We vertellen hem het verhaal en ik laat mijn vinger zien. Hij pakt hem vast en stelt wat vragen. Het lijkt erop dat het gelukkig niets ernstigs is...

De volgende ochtend maakt Ragiri nog één keer het heerlijke ontbijt. Daarna worden we door hem afgezet bij de bushalte om terug te gaan naar Kandy. We omhelzen hem allebei en geven hem een dikke fooi. Wat een geweldige jongen was dat!

De busreis naar Kandy is er weer eentje... De bus zelf lijkt op een ouderwetse schoolbus. Hij zit stampvol. We passen er nog net bij, helemaal achterin. Aangezien we de enige toeristen zijn kijkt iedereen ons aan als we de bus inlopen. Er staat keiharde Indiase muziek op die door de hele bus heen galmt. De chauffeur rijdt als een gek. Vlak voordat we er zijn ramt hij vol bij een andere bus de bumper eraf. Zowel de chauffeurs als alle passagiers van beide bussen stappen uit. Alleen wij blijven zitten. Ze gaan bijna met elkaar op de vuist, maar worden nog net tegengehouden. Vlak daarna stapt iedereen weer in en rijden we verder alsof er niets gebeurd is...
Ja.... We maken het mee hier in Sri Lanka;)