Siem Reap

We reizen door naar het noorden. Binnen 6 uur bereiken we Siem Reap. Onderweg zien we het mooie Cambodjaanse landschap. Er is hier zoveel mooie natuur, en zo groen. Als we op het busstation aankomen krijgen we een tuk tuk chauffeur toegewezen. Zijn naam is Jake en hij brengt ons naar het hotel wat we dit keer wel van te voren geboekt hadden, met de reden dat er alleen maar goede recensies bij stonden en het ruim 50% was afgeprijsd. Bij aankomst wilt hij ons gelijk claimen voor de hele week. De concurrentie is moordend en je kunt echt merken dat ze er alles aan doen om je aan ze te binden. Hun leven hangt er namelijk letterlijk vanaf. Aangezien we nog geen plan hebben vinden we het lastig om iets met hem af te spreken. Toch blijft hij doorgaan en doorgaan. Het wordt zelfs een beetje vervelend als hij Lon niet laat uitpraten. Pure angst om klanten te verliezen. Hij wil te graag. Uiteindelijk spreken we met hem af voor overmorgen zodat we rustig kunnen starten. We verblijven in een heel fijn kleinschalig questhouse, vlak bij het centrum. Ontbijt inbegrepen, een heerlijk zwembad en opvallend vriendelijke mensen. Nadat we, zoals altijd, onze spulletjes gestald hebben lopen we het centrum in om de boel te verkennen. Siem Reap is een redelijk grote stad, maar toch voelt het als klein. Veel gezellige straatjes waar 's avonds alle lampjes aangaan. Er is een hele grote night market vol met restaurantjes en leuke winkeltjes. Ook zijn er een hoop backpackers en je ziet om de 5 meter wel een tuk tuk, massagesalon of een tentje met happy hour! Dit allemaal sinds de openstelling van de Angkor tempels in 1998 voor het publiek.

De tweede ochtend gaat de wekker al om 04:15. Om 05:00 worden we door Jake met zijn tuk tuk opgehaald en rijden we met slaap in de ogen naar Angkor Wat om de zonsopkomst te bekijken. Het achtste wereldwonder. Wat een fenomeen. Een enorm gebied vol super mooie oude tempels (812 na christus) omgeven door enorme gebieden met natuur. Alsof je terug in de tijd gaat. Al zijn we allebei niet echt van de tempels, dit is veel meer dan dat. Het is zo oud en zo groot dat je je zonder moeite kunt vermaken door alleen maar rond te lopen. Zie het als een wandeling door een gigantisch prachtig bos met de mooiste en oudste meesterwerken die je ooit hebt gezien. In het hele gebied zijn meerdere tempelcomplexen die ook redelijk ver uit elkaar liggen. Daarom rijdt Jake ons de hele dag rond en wacht hij op ons bij ieder complex dat we bezoeken.

Als we terugkomen gaan we even heerlijk in ons lekkere zwembad liggen, waar we tijdens ons verblijf veel gebruik van maken. Over gooien met een plastic balletje, duiken, bommetjes, we doen het allemaal nog steeds. Hier wordt je nooit te oud voor. Daarnaast blijven we veel potjes kaarten. Skip-Bo heet het spelletje. Ik heb het voor het eerst gedaan in het vliegtuig vanuit Amsterdam naar Bangkok en het is nog steeds niet gaan vervelen. We spelen iedere keer potjes tot een van ons 500 punten heeft. Hier moet je veel potjes voor spelen. Iedere keer krijgt degene die wint een beloning, die vooraf wordt bepaald. Tot nu toe win ik iedere keer. Zo heb ik al een voetbaltenue en een verassingsavond gewonnen...

De tweede dag Angkor tempels gaan we met de fiets. Dit keer rijden we wat later in de ochtend aan. Met een half uurtje komen we bij het complex aan. Het is iets rustiger dan de vorige keer. We laten de fietsen steeds ergens staan en wandelen dan overal rond. Niet alleen bij de tempels, maar ook het natuurgebied er omheen. We komen een hele kudde apen tegen. Tussen de 20 en 30 denk ik. Onder de buik van een moeder aap hangt een baby aapje. Het filmpje hiervan zien jullie later;) Verder komen we een paar monniken tegen die met Lon sjansen. Die monnikjes toch...

Die avond lopen we weer door het centrum en gaan we een hapje eten. Tussen al het Aziatische eten door is het zo nu en dan lekker om een heerlijke westerse vette burger te bestellen! Dan is hij extra lekker;) Zo werkt het volgens mij met alles. Je beseft pas hoe fijn het is om normaal door je neus te kunnen ademen op het moment dat je verkouden bent... Vlak na het eten, net voordat we terug naar huis willen lopen zien we een rooftopbar. Ik heb het gevoel dat het niks is, maar dankzij Lon zijn we toch even gaan kijken. En niet voor niks. Er is een Jamm-avond waarbij verschillende muzikanten heel ongedwongen wat muziek maken. Ik ontdek een groot muzikaal talent. Een zanger uit Mexico. Verder een fantastische saxofonist en nog een paar redelijke muzikanten uit Brazilië. Er hangt een heerlijk sfeertje en ze maken er echt een feestje van. We blijven dan ook lang zitten en blijven drankjes bestellen omdat de gezelligheid niet minder wordt...

De volgende dag fietsen we door de hele stad. Zonder plan of route. Maar hierdoor kom je vaak op de mooiste plekjes. Het echte leven. Families die samen werken en handel voeren! In de namiddag rijden we met een tuk tuk chauffeur naar Chong Kneas, een dorp op het water. Hij zet ons af bij een bootje waarmee we ernaartoe varen. Na het Kmher Rouge Regime zijn veel mensen naar de rivier getrokken. Ze hadden niets meer en hebben dit dorp zelf gebouwd. Het bestaat uit huisjes en vloten op het water gemaakt van hout. Een beetje zoals Venetië alleen dan heel arm en primitief. Er is een schooltje op het water, een kerk en verder voeren mensen thuis wat kleine handel. Aan het einde van de boottocht rijden we terug met de tuk tuk chauffeur, een Cambodjaanse jongen van 26 jaar. We raken met hem in gesprek en hij verteld ons over zijn leven. Hij woont met zijn ouders, schoonouders, broer, zus, vrouw en dochtertje in een klein huisje. Hij werkt iedere dag van 04:00 in de ochtend tot 20:00 in de avond als tuk tuk chauffeur. De concurrentie maakt het erg lastig om iedere dag werk te hebben. Daarnaast betaald hij 80 dollar per maand aan zijn baas om de tuk tuk te huren. Als je met je tuk tuk voor een hotel wilt staan, moet je ook weer een deel aan hun geven. Hier heeft hij het geld niet voor. Ondanks deze situatie is hij erg vrolijk en lacht hij continu! Hij stopt bij een benzinestation om even te tanken. We trakteren hem op een biertje en praten nog even verder. Hij verteld dat de regering erg corrupt is en veel geld in hun eigen zak steekt. Kinderen hebben geen leerplicht, soms zijn scholen te ver weg en zijn de aanschaf van schoolspullen en het vervoer voor veel mensen te duur. Ze krijgen dus weinig kansen om zich te ontwikkelen. Daarnaast bestaat het grooste gedeelte van de mensen die tijdens 1975 en 1979 vermoord werden uit intellectuelen, waardoor het algemene niveau nu een stuk lager ligt. De meeste Cambodjanen die genoeg geld hebben trekken naar Thailand, omdat daar meer mogelijkheden liggen. Een somber verhaal, maar zo is het. Deze jongen kent niet anders en probeert er gewoon het beste van te maken. Als hij ons bij het hotel afzet geven we hem een hele dikke fooi. Hij is bijna te verlegen om het aan te nemen, maar je ziet dat het hem veel doet. Hij stopt niet meer met lachen en zwaait ons uit tot we de hoek om zijn. Op deze momenten besef je hoe relatief alles eigenlijk is...