Hikkaduwa

Na een warme kerst in Negombo pakken we de bus naar Hikkaduwa, een klein plaatsje aan de zuidkust. Hier slapen we drie nachten met Daan en Krissie in dezelfde guesthouse! We zitten weer in zo'n ouderwetse bus en het is bloedheet. Op het moment dat we binnenkomen gaan we op de achterste rij zitten omdat daar nog plaats is. Tijdens de rit wordt deze rij helemaal volgepropt waardoor we bijna niet meer kunnen bewegen. Naast ons zit een oma die de hele tijd in slaap valt en telkens bijna haar kunstgebit verliest. We rijden langs de kust dus zien gelukkig wel overal mooie stranden waar ik een heerlijke gevoel van krijg! Met een kletsnatte rug stappen we opgelucht de bus uit ik Hikkaduwa. Onze guesthouse ligt aan de hoofdweg dus we pakken een tuk tuk vanuit de bushalte. De chauffeur snapt er werkelijk he-le-maal niks van. Om de tien meter stoppen en de weg vragen aan mensen. Hoe moeilijk kan het zijn? Je hebt een straat en een huisnummer! De straat is de bekendste straat, het huisnummer een kwestie van kijken. Je woont al heel je leven in Hikkaduwa en nog kun je het niet vinden. Na veel frustratie om zijn domheid zien we Krissie opeens langs de weg staan. Die ging net even kijken of we er al waren! Ook Daan komt eraan gelopen! Geweldig om ze weer te zien! We stallen onze spullen en gaan lekker in de mooie en grote tuin van ons hotel zitten. We trekken een flesje wijn open dat we hebben meegenomen en proosten opnieuw, dit keer in Hikkaduwa! Daan en Kris hebben een aantal leuke kleine kerstcadeautjes voor ons meegenomen waaronder een geweldig reizigershoedje wat ik nu dagelijks op heb! Daan laat mij onze huisdieren zien. Er lopen namelijk een aantal schildpadden door de tuin. Na onze welkomstborrel duiken we de straat op. Hikkaduwa is een gezellig plaatsje met een lange straat vol winkeltjes en restaurants. Daarnaast is er ook één lang strand met veel leuke tentjes! We nemen plaats in een sfeervol restaurant aan de lange weg. Op pad met Daan en Kris, genieten! De ober snapt er alleen helemaal niks van. Het is me al eerder opgevallen dat ze hier bijna altijd wel iets vergeten. In plaats van dat ze het gewoon opschrijven en het lijstje afwerken denken ze het te kunnen onthouden wat dus niet het geval is. Ook wordt je af en toe in een restaurant niet hartelijk ontvangen als je binnen komt. Of ze komen geen bestelling opnemen waardoor je gewoon lang zit te wachten en vervolgens zelf op kunt staan om te bestellen. Dit valt vooral op in de toeristische plaatsen. Daan ergert zich er kapot aan wat ik dan weer erg vermakelijk vind. Na het eten gaan we nog even iets drinken bij een gezellige strandtent met lekkere muziek!

De volgende dag is geweldig! Vanaf het moment dat we wakker worden totdat we naar bed gaan hebben we alleen maar gelachen. Na het ontbijt gaan we naar het strand, waar we vervolgens de hele middag blijven. Daan en ik lenen twee kleine surfborden om de zee mee in te gaan. Ze zijn alleen te licht waardoor we steeds direct zinken. Daarnaast zijn de golven hier enorm! Niet normaal! En een onderstroming waar je steeds in wordt meegetrokken. Er wordt veel gekaart deze dag. Toepen, hartenjagen, Skip-Bo, we spelen het allemaal! Er komt een man langs die armbandjes verkoopt. We mogen hem wel dus kopen iets van hem. Hij nodigt ons uit om de volgende middag bij zijn familie te komen lunchen. We spreken de dag daarna met hem af op dezelfde plek omdat we nog niet weten wat we dan willen. Even later verplaatsen we naar een ander stuk van het strand om even te lunchen. De eerste biertjes zijn ondertussen al een feit. Terwijl de dames daarna lekker op een bedje in de zon liggen te kletsen, kletsen Daan en ik vol in de golven! Als twee kleine kinderen kunnen we er geen genoeg van krijgen. In de avond gaan we eten bij een geweldige burgerzaak die goed staat aangeschreven op tripadvisor. En volledig terecht! Wat een fantastische burger, ieder ingrediënt, volledig in balans! We sluiten de avond af met wat biertjes en een goede pot hartenjagen in een grandcafe! Een slappe lach die de hele dag sluimerend door blijft gaan. Zo voelde het...

Onze laatste dag gaan we opnieuw naar het strand! We komen er al snel achter dat we de man van de armbandjes zijn vergeten. We zitten op een andere plek dan waar we met hem hadden afgesproken. Toch komt hij later langsgelopen en kopen we opnieuw armbandjes van hem. Hij verdiend het opnieuw. Ook Lon en Kris gaan vandaag mee de golven in. De zee lijkt wel nog agressiever dan gisteren. Als je te diep bent en niet meer kunt staan is een harde onderstroming gevaarlijk. Hoe hard je ook zwemt, je gaat geen meter vooruit, omdat je iedere keer wordt terug gezogen. De vermoeidheid kan er dan voor zorgen dat mensen verdrinken. Gelukkig is het niet zo erg, maar het kost ons wel veel moeite. Vlak daarna zitten we alweer aan het bier en de cocktails. Lekker kaarten, ouwehoeren en vooral veel lachen! In de avond gaan we op zoek naar de perfecte plek voor ons laatste avondmaal. We komen uit bij een gezellig restaurant aan het strand. Goed eten en gelukkig dit keer een goede service;)

De volgende ochtend nemen we afscheid van Daan en Kris, die een dag later terug naar Nederland vliegen. Vlak voor oud en nieuw zijn ze weer terug. Het was heerlijk om ze weer te zien in dit geweldige land...