Ko Chang

Na ruim twee weken op het land hebben we veel zin gekregen om naar de zee te verkassen. Na een lange twijfel vol afwegingen met mogelijke routes zijn we er uit: Ko Chang! De reis hiernaartoe is een flinke. Eerst 12 uur met de bus naar Bangkok, vervolgens vanuit Bangkok 6 uur met de bus naar Trat (kustplaatsje) om vanuit daar binnen een half uur met de veerboot Ko Chang te bereiken. Dit is het een na grootste eiland van Thailand. Na de lange rit met weinig slaap komen we gebroken Trat binnengereden. Aangezien de airco in het busje veel te hard en koud staat valt de zon als een warme deken over ons heen wanneer we uitstappen. Wat een heerlijk gevoel dat het erop zit en dat we dadelijk eindelijk de zee gaan zien. Ik uit mijn enthousiasme met veel volume waardoor een Duitser, die ook in het busje zat, me aanspreekt. "First time Ko Chang?" "Yes! You?" "This is my fifth time, it's amazing!" Nadat de veerboot het eiland bereikt stappen we samen in een taxibusje die langs meerdere stranden rijdt. De Duitser, die Julian heet, is erg enthousiast en verteld van alles over het eiland. Ko Chang heeft meerdere stranden waar je kunt verblijven. Het ene strand zit vol met backpackers en is erg toeristisch. Andere stranden is weinig te doen maar hierdoor zijn ze ongerept en paradijselijk. En daar tussenin zit ook nog van alles. We kiezen voor White Sand Beach, een mooie mix van alles. Julian bevestigd dat dit een goede keus is. Hij verblijft hier zelf ook. Toevallig is dit ook nog het eerste strand vanaf de pier dus we zijn er met een kwartiertje.

Bezweet, moe, plakkerig en opgelucht zoals na iedere lange reis stappen we langs de weg het busje uit. De zon schijnt en het is zeker 35 graden. We lopen tussen twee winkels door over een smal houten bruggetje richting het strand.... en daar zijn we dan. Dit is het moment! Eindelijk! De zee! Wat een paradijs. Een prachtig strand met helder water dat zich in golven tegen de vlakte stort. Overal restaurants, barretjes en om het plaatje compleet te maken staan overal palmbomen en kijk je uit over de groen begroeide bergen. Ik heb een grijns van oor tot oor en begin allerlei gelukskreten af te schieten. Op de veerboot was ik als een overactieve hond die in zijn mand moest blijven zitten en nu kom ik als klein kind net de snoepwinkel binnengelopen. Hier heb ik de afgelopen 20 uur naar verlangt. Lon ervaart hetzelfde maar is van nature wat minder uitbundig en neemt eerst even de tijd om rustig te acclimatiseren. We willen heel graag aan het strand slapen. Rechtstreeks vanuit je bed de zee inlopen staat namelijk voor het ultieme geluk. Er zijn redelijk wat bungalows dus we bekijken er een paar en kiezen de beste. Airco, balkon, schoon (genoeg) en pal aan de zee! Ik lul wat van de prijs af en we boeken voor twee nachten. Tien minuten later liggen we in de zee waarvan het water zo'n 27 graden is! Genieten! Het klinkt misschien heel Hollands maar met zon, zee en strand heb je aan mij een hele makkelijke. Die avond eten en proosten we op het strand bij een live bandje op onze nieuwe bestemming.

De volgende ochtend word ik iets na achten wakker. Terwijl ik eigenlijk nog wel een keer om zou kunnen draaien stap ik uit bed, trek mijn zwembroek aan, loop naar beneden en duik met slaap in de ogen de oceaan in! Ik rek me uit en blijf zeker een half uur in het water liggen. Het geluid van de golven is alles wat ik hoor. Het is super rustig hier. Af en toe komt er een wandelaar voorbij die vriendelijk knikt. Dit is echt een paradijsje denk ik. Op dat moment zie ik een aapje door de bomen klimmen boven onze bungalow. Daarna volgen er nog twee. Ik weet dat het niet toegestaan is, maar ik heb altijd al een tam aapje als huisdier willen hebben. Geniale beestjes. Er komt een man aangelopen met een kokosnoot in zijn hand. Hij slaat hem open met een hakmes en begint ervan te eten. Een van de aapjes springt er naartoe, pakt een stuk kokosnoot en klimt de boom weer in. Dit is nog is wat anders dan 's ochtends op de bank televisie kijken. Op dat moment komt Lon de trap afgelopen en gaan we ontbijten. Ze verteld dat er een aap bij haar op balkon was gaan zitten terwijl ze aan het aankleden was. Tijdens het ontbijt wordt het steeds drukker. Onder de bungalow waar we slapen zit namelijk een bar. We komen er snel achter dat deze vol zit met Nederlanders, die vanaf 's ochtends al beginnen met zuipen. Veel aso lui die zelf de muziek harder zetten en je vies aankijken. Het liefst ontmoet ik zo min mogelijk Nederlanders op reis en zeker niet als ze ook nog de sfeer verpesten. Na het ontbijt pakken we wat spullen en gaan we langs de kust wandelen. Je moet hier goed insmeren aangezien de zon super fel en heet is. Stukje lopen, eindje zwemmen, even liggen is hoe de middag verloopt. Aan het eind van het strand zit een restaurant in de rotsen. Super mooi plekje met een geweldig uitzicht waar we even zijn gaan lunchen. Het lijkt alsof het strand daar stopt, maar als je om de rotsen heen zwemt kom je op een goed verscholen strandje wat nog rustiger en mooier is! Die avond halen we wat streetfood en brengen we vier kg vuile was weg. Voor een euro per kilo wordt alles netjes gewassen, gestreken en opgevouwen. Wat een luizenleven hebben we hier toch. Die avond boeken we voor de dag daarna een nieuwe bungalow aan de andere kant van het strand.

De volgende ochtend doet Lon mee met het ochtendritueel. Een minuut nadat we onze ogen open doen liggen we alweer in het lauwwarme water. Na het ontbijt checken we uit en nemen we makkelijk afscheid van al die Nederlanders. Zwaar bepakt lopen we op blote voeten door het water naar onze nieuwe bungalow. Hij is iets duurder, maar ook iets luxer en ontbijt is inbegrepen. Het enige tussen onze nieuwe bungalow en de zee is het restaurant met terras aan het water waar we iedere dag ontbijten. Ze hebben een hele uitgebreide kaart en draaien zowel een Thaise als Westerse keuken. Wat vooral opvalt is dat ze de hele dag super relaxte muziek draaien. Maar dan ook echt de hele dag. Naast het restaurant liggen bedden aan het water waar de hele dag voor een prikkie massages worden gegeven. "Ik denk dat we het hier wel even vol houden."

Die avond ontdekken we een super goed eettentje. Deze vrouw kan echt koken. Tijdens het eten komt Julian toevallig langsgelopen. Hij verteld ons dat hij voor overmorgen een boot heeft geboekt die je langs vier kleine eilandjes brengt om te snorkelen. Ook krijg je eten aan boord en je wordt bij je hotel opgehaald en aan het eind van de dag afgezet. Hij geeft ons een kaartje van het reisbureau om dezelfde boot te reserveren zodat we bij elkaar zitten.

De volgende middag wanneer we op het strand liggen raken we in gesprek met een Nederlandse man. Hij wordt dit jaar 70 en zijn naam is Cor. "Hier op Ko Chang noemen ze me Pieter omdat ze Cor niet kunnen uitspreken." "Waarom Pieter?" "Waarom niet?" Cor heeft lang geleden voor weinig geld een bungalow gekocht hier aan het strand. Hij heeft een hekel aan de kou dus gaat hier een paar maanden per jaar naartoe, beetje genieten van zijn pensioen. Zelf woont hij in Zandvoort aan zee, waar hij in de zomer zit, maar als het af begint te koelen gaat hij op zoek naar goedkope tickets. Zijn vrouw is nu thuis en komt over een paar weken met zijn zus ook deze kant op. We raken lang met hem in gesprek over het eiland. "Als je hier eenmaal geweest bent wil je nooit meer iets anders!" Ik heb al veel mensen gesproken die al jaren op Ko Chang komen en ik snap het ook wel. Het is hier gewoon heel relaxt en je kunt het zo druk of rustig maken als je zelf wilt. Cor verteld dat hier veel gastarbeiders zitten vanuit Cambodja. Ze zijn daar zo arm dat ze hierheen komen voor een beter leven. Ondanks dat er in Thailand iets als een minimum loon bestaat (ongeveer €2,50 per dag) krijgen ze dit niet. Onderdak en eten, meer niet. Thailand is een vrij corrupt land. De politie staat de gastarbeiders oogluikend toe en krijgt hier in ruil weer andere dingen voor. We vertellen Cor over de boottocht langs vier eilanden. Hij raadt ons een boottocht aan die volgens hem veel beter en veel leuker is. De tocht is wat duurder, maar hiervoor krijg je een hoop terug. Je gaat naar vijf eilanden en wordt op het strand opgehaald met een luxere boot. Bij die van Julian zit je eerst in een busje richting de pier waarbij je anderen op moet halen en ruim een uur onderweg bent voordat je bij de boot bent. Daarnaast is het eten veel beter en uitgebreider. Op het dek staan ligstoelen waar je kunt relaxen! Kortom, deze boot is veel beter!

Die avond lopen we door het centrum op zoek naar Julian's reisbureau. "We hebben Julian belooft met hem mee te gaan dus kunnen het niet maken om nou die andere boot te doen!" "Tuurlijk wel! Die andere is veel beter en Julian snapt het wel. Anders heeft hij pech." Zo gaat het een tijdje door tot we plotseling voor het reisbureau staan. Uiteindelijk boeken we toch maar dezelfde boot als hem uit solidariteit.

De volgende ochtend worden we om 8:00 opgehaald om naar de pier te gaan waar we uiteindelijk 1,5 uur over doen. Aangekomen treffen we Julian. Hij voelt zich niet zo lekker. Tijdens de reis ligt hij alleen maar te pitten. "Hebben we het hiervoor gedaan?" Volgende keer toch maar doen waar wij zin in hebben en minder rekening houden met anderen. Toch is het een leuke dag! Mooie eilandjes en ook leuk om weer te snorkelen. Aan het eind van de dag worden we weer afgezet bij de pier van Lonely Beach, waar we die ochtend ook opgestapt waren. De chauffeur wilt ons terugbrengen naar ons hotel op White Sand Beach, maar we besluiten die avond op Lonely Beach te blijven. Ondanks de naam is het hier totaal niet rustig meer tegenwoordig. Er zijn veel backpackers en overal zijn barretjes en eettentjes. Eerst drinken we wat cocktails in een mooie loungebar aan de zee. Nadat de zon onder is gegaan lopen we verder door de gezellige omgeving en gaan we een hapje eten bij een strandclub. Met een te volle buik pakken we de taxi naar 'huis' waar we, zoals iedere avond, voor het slapen nog even het NOS journaal kijken...

Tussen Lonely Beach en White Sand Beach zitten nog vier stranden, allemaal zo'n 1,5 tot 2 km lang. Vandaag zijn we te voet langs deze stranden gegaan. Rond 11:00 lopen we weg met een rugzak vol met spullen om de dag mee door te komen. We komen op de mooiste plekjes. Witte stranden met een helder blauwe zee, omgeven met palmbomen en groene natuur. Na vier uur lopen zijn we even gaan lunchen bij het mooiste strand dat ik op Ko Chang heb gezien. Een schilderachtig pittoresk ministrandje gelegen in een soort van nis omgeven door bergen. Dit is de plek om een klassieker op te nemen. Langs de zijkant mooie rotsen waar de golven tegenaan klappen. Tussen de palmbomen hangen grote hangmatten van witte touwen en langs de rotsen liggen een paar turquoise katamarans van mooi oud hout. Iedereen lacht hier en terecht. Als je chagrijnig bent moet je maar een strand verderop gaan zitten. Verder zijn er leuke koffietentjes van hout en kleurrijke restaurants. Helaas vertrekken we morgen. Voor de mensen die ooit nog besluiten Ko Chang te bezoeken, ik wijs je de weg. Dit is de plek waar je wilt zijn, geloof me. Aan het eind van de middag voordat het donker wordt pakken we een taxi terug naar onze bungalow. Tijdens de rit merken we dat we echt heel ver hebben gelopen. We sluiten de dag voor ons huisje af met een verse straat maaltijd en een grote fles Chang, HET Thaise bier, dat zelfs Lon lekker vindt.

Dit was onze laatste bestemming in Thailand. Morgen vertrekken we naar een nieuw land, Cambodja! Ko Chang is een heel mooi plekje. Misschien kopen we hier ook ooit wel een huisje, net als Cor. Dan kunnen we hier op een oude dag met wat vrienden en familie de winter overbruggen. Misschien komen er nog wel mooiere plekjes, ik weet het niet. Ik heb echt geen idee. Alles verloopt dus precies volgens plan;)