Ko Tao

De vlucht van Hanoi naar Bangkok duurt twee uur. De busreis van Bangkok naar Chumphon een uur of acht. Vanuit daar varen we met twee uur naar Ko Tao. Een flinke reis, maar het zal het meer dan waard zijn. Zonder dat we geslapen hebben komen we plakkerig en gaar in de vroege ochtend over de pier het eiland opgelopen. Ik ben hier al eerder geweest met Jan, een paar jaar geleden. We sliepen er toen vijf nachten waarbij het voortdurend bewolkt was en regende. Dit keer is het heel anders. Gemiddeld 37 graden en geen wolkje aan de lucht. We bezoeken verschillende baaien. Stuk voor stuk pareltjes! Ook is er een klein eilandje naast Ko Tao, op zo'n tien minuten varen. Het is ongelooflijk mooi. Een klein smal strandje met aan beide kanten water. Dit is een bekende foto op het internet. We huren een scooter en rijden het eiland over. Ik kan me nog herinneren dat we in Bangkok op de bus aan het wachten waren om naar Ko Tao te gaan. Om ons heen stonden overal toeristen. De ene bus na de andere werd volgeladen en vertrok naar Ko Tao. Even dacht ik dat het er veel te toeristisch en druk zou zijn en dat het de afgelopen jaren misschien zijn charme is verloren, maar dit is absoluut niet het geval. Het is juist rustig en de sfeer is heel relaxt. Een paar jaar geleden zijn we alleen maar bij het bekendste en grootste strand geweest, waar veel strandbarretjes zijn, maar dit keer zie ik veel meer van het eiland. Het water is extreem blauw en bij de meeste stranden blijft het tot heel ver ondiep. Ook gaan we meerdere keren snorkelen. Ko Tao kent een prachtige gekleurde onderwaterwereld. Één avond gaan we op stap. Ik haal een fles drank die we eerst thuis bij het hotel op balkon soldaat maken, daarna zoeken we verschillende strandbarretjes op waar we nog wat cocktails drinken. Er zijn mooie vuurshows en er hangt een fijne sfeer. Ik denk niet dat we eerder deze reis zo dronken zijn geweest. We komen laat thuis en Lon is misselijk. Ze gaat in de badkamer bij de wc zitten. Ik denk dat ik even naast haar ben gaan zitten, want een paar uur daarna worden we allebei op de grond van de badkamer wakker. Een geslaagde avond in ieder geval!

Ook blijf ik om de dag hardlopen en sprinten op het strand. In Milsbeek wordt er momenteel gestreden voor het kampioenschap en waarschijnlijk kan ik ze nog een handje gaan helpen. Het is niet niks om met 37 graden tot het gaatje te gaan, maar er zit een doel achter dus zet ik mezelf er iedere keer toe. Na afloop knalt mijn kop telkens bijna uit elkaar van hitte en duik ik gelijk de zee in om af te koelen. We zijn het er allebei over eens dat Ko Tao een hele goede keus is geweest. Vlak voordat we naar huis gaan op een eiland relaxen en nog een keer genieten van de heerlijke zon. We vinden het allebei fantastisch! Ook verheugen we ons allebei ontzettend op Hong Kong, waar we de reis gaan afsluiten. Ik schrijf dit verhaal op een klein rustig strandje omgeven door rotsen en palmbomen. In het water liggen een paar mooie oude blauwe boten. Om me heen zie ik maar een paar andere mensen. Achter me klinkt zacht wat reggae muziek en voor me staat een koude smoothie van aardbei, banaan en kokosmelk. Het is momenteel 39 graden, zelfs het water is bloedheet. Over een dikke week zijn we weer thuis in het mooie Nijmegen waar het lente is en het weer ook steeds beter wordt. Het doel om de winter te skippen hebben we bereikt. De zomer staat zelfs alweer voor de deur. We verheugen ons erop om iedereen weer te zien en ons nieuwe appartement te betreden. We verheugen ons op de kleine en normale gewoontes die we thuis hebben en die na zo'n lange tijd weer speciaal worden. Dit was Ko Tao! Een prachtig bounty eiland, precies wat we gehoopt hadden... De zweetdruppels stromen ondertussen over mijn gezicht, ik ga een warme duik nemen!